Thoughts at around 21:00 hr

                      This past few weeks palagi na akong puyat almost mornight na ako natutulog at sa umaga naman palagi lang gusto kong matulog na para bang hinang-hina ako, walang gusting gawin kundi magpahinga. Napaka unproductive na plain g araw ko, at ngayon, I’m writng this article, its already 9pm maaga pa, pero gusto kong magusulat kasi naiinis ako ngayon, you know what lagi naman akong tumutulong sa mga kaklase ko actually, I always remind them about our school stuff deadlines, ginagawa ko yun hindi dahil ako ang vice presinedt sa room naming, but I’m doing that because I want to help them pero bakit ganun? Pag ako ang hihingi ng tulong o favor bakit tila wala silang pakialam at kung mayroon man ngunit kaunti lamang, alam ko na I can’t please everybody pero sana gawin nila yun, dahil responsibility din namn nila yun as a student, hinihingi ko kasi ang soft copies ng mga report nila at dapat matagal na nilang naisend yun, since hindi naman naming namemeet ang teacher naming sa subject nayon’. Kailangan pabang ipaalala palagi ang dapat nilang gawin? Nag left na kasi ako sa group chat naming kasi sobrang nakakapagod na, feeling ko nga ang paplastic nila eh, mga pakitang tao, kunwari hindi galit pagkaharap pero kung anu-anong sinasabe kaya hirap na hirapa talaga akong magtiala kahit kanino lalo na sa sitwasyon naming sa school. Nakakapagod. Nakakalungkot. Mga future teachers pa naman na dapa sila ang nagsisimula ng pag-aapply ng mkagandahang-asal. EWAN KOBA, HINDI KO DIN MAWARI.

Sobrang nakakastress na. sobrang toxic na, parang hindi ko na kakayanin, alam mo bang I consider na lumipat ng ibang school baka sakaling doon maiba, pero mahihirapan kasi ako lalo na sa scholarship part ko ayaw kong mawala yun, lalo na sa financial status ng pamilya ko, madrama ba ako? Normal lang naman siguro yun? Again, im writng this, my thoughts to express myself. I don’t care if people or the readers judge me, after all its me, myself and I.

                    Sobrang tortured na ang mentality ko, nauubos na ang neurons ko kakaisip ng mga hindi naman dapat isipin, hindi maiwasan eh. Mahirap pero nilalabanan ko, maraming bagay na maaaring dahilan para lumaban ako at makatapos ng pag-aaral. Alam ko din naman kasi at malinaw sakin na may plano ang Diyos sa buhay ko, kaya Sya na ang bahala sakin. Mapapabuntong hininga ka nalang sa mga nangyayari sa buhay ko. Sobrang dami pang demands ng mund nato’. Pakiramdam ko nga, may mental health issue na ako kasi sobrang dali ko mairita, sinasabi ng iba na napak-perfectionist ko daw, mataray, matapang and worst they judge me with my gender identity, sa susunod ko na ikukwento ang mga siasabe ng mga kaklase ko tungkol sakin. Hopefully, may magtake time to read this article, para naman aware ako sa laman ng isipan ko. Ang kakapal ng mukha inyo eh… akala mo hindi ako nagsusuffer, mukha lang! akala ninyo ang tapang tapang ko, ang lakas-lakas ko. Nahindi basta basta napapatumba ng problema, kung alam ninyo lang ang mga pinagdadaanan ko baka sumuko kana kung ikaw ang nasa sitwasyon ko.

Salamat sa pagbabasa!